Over Ruth Bader Ginsberg (en hoe ik mezelf kleiner dacht dan ik ben)

Ik zag vorige week een film over Ruth Bader Grinsberg. Een advocate die het ver geschopt heeft. Een vrouw met ambitie dus, en een succesvolle ook. Tot het Hooggerechtshof aan toe. En dat ze die functie als vrouw kon bekleden was uitzonderlijk.

Daar heeft ze natuurlijk wél wat voor moeten doen. Onmenselijk veel, lijkt het als je de film over haar leven ziet.

Ze is vorig jaar overleden op de respectabele leeftijd van 87 jaar. En tot haar dood actief in haar functie als rechter in het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.

Ruth Bader Ginsberg heeft enorm veel betekend voor vrouwenrechten

Wat krom is praat je niet recht, dat liet Ruth Bader Ginsberg met klare taal merken.

Wat een kei in haar vak!

In de film en in de eerdere documentaire die ik over haar zag viel me op hoe hard ze gewerkt heeft.

Hoe ze, terwijl ze een baby had, een zieke man thuis, naar de universiteit ging, dubbele colleges volgend (want ze volgde ook die van haar echtgenoot om te zorgen dat hij bijbleef met zijn studie), thuis voor iedereen zorgde en tot ‘s nachts doorging.

Ik had daar zoveel bewondering voor, en tegelijkertijd dacht is steeds: ‘Zoveel energie, dat is bijna onmenselijk…’ Zij kan dat, dacht ik. Ik niet. Zij is een Übermensch. Maar daarmee doe ik wat zoveel vrouwen doen: ik dacht mezelf kleiner dan ik ben.

Wanneer je een verschil wilt maken is er energie

Nee, ik zie mezelf niet als een tweede Ruth Bader Ginsberg, denk dat niet. Maar het principe van mijn gedachte ‘wat zij kan dat kan ik niet’, dáár wil ik het met je over hebben.

Als het echt nodig is, dan vind je energie. Ik zie het steeds weer. Een gedrevenheid wanneer je voelt dat wat je doet een verschil maakt. Een roeping die je volgt die geeft je energie. Zelfs als je die roeping niet eens altijd kunt duiden. Maar als je oplet dan voel je het. Het brandend verlangen iets te doen, iets te moeten doen. Maar zoveel energie als Ruth liet zien in de film… ik dacht onhaalbaar…

Tja, dan moet ik bekennen met mijn grote mond dat alles mogelijk is, als je maar wilt en alles mindset is ik natuurlijk ook die stemmetjes hoor die het ondermijnen.

En soms winnen die stemmetjes ook, dan geef ik al op voordat ik begonnen ben.

En soms.. gebeurt er dit, want terwijl ik dit typ zie ik mezelf zitten.

Ik zie mezelf zitten, jaren geleden, midden in de nacht

Moeder van twee jonge peuters, een tweeling, die beneden liggen te slapen. Echtgenoot ook al lang op 1 oor. En ik zit in de studeerkamer op zolder te werken aan mijn afstudeeropdracht. Daar vond ik overdag geen tijd voor met de zorg voor mijn tweeling en het revalideren van mijn ernstige bekkeninstabiliteit. Dus ik werkte vooral ‘s nachts aan mijn studie. Ik herinner me opeens ook weer het magische gevoel. Juist op die plek, boven in het huis, de rest van mijn gezin onder me. Als een hoedster die zorgde voor hen allen. En het einde van mijn studie, en het begeerde diploma in het zicht.

Wauw, hoeveel bewijs wil je hebben Krijgsman denk ik direct, hoezo onmenselijk, je deed zelf iets soortgelijks.

Als je gedreven wordt, dan gá je

Als je iets werkelijk wilt, en je wordt gedreven door iets binnen in je dan ga je, dan krijg je energie. En dan ben je zo groot als je potentie, zo groot als jij kunt zijn.

Geen Ruth Bader Ginsberg misschien, maar wél jij.

bgreatinbusiness, sparkle & shine!
Greta Krijgsman