Het verschil tussen doen en afhaken

Vanochtend moest ik er weer aan denken.

Hoe gaat dat toch? Wat gebeurt er toch?

Wat is dat dat je soms zo enthousiast bent over wat je wilt. Overtuigd van dat wat je kunt.

Je bent klaar voor een volgende stap. Je ziet het voor je, je weet dat je het kunt. Totdat… je het deelt met iemand anders. Je krijgt een reactie als: “doe vooral voorzichtig, stel je voor dat het niet lukt” of “hoe weet je zo zeker dat mensen daarop zitten te wachten” of “joh, dat kost heel veel tijd, heb je dan nog wel tijd voor…” en misschien wel de meest bizarre: “vindt je man dat wel goed?”

Er was een tijd dat ik me daardoor liet beïnvloeden. Ja, je hebt ook wel gelijk dacht ik dan…  En dan liet

Inmiddels overkomt het mezelf niet meer zo vaak. Ik heb flink aan mijn persoonlijke ontwikkeling gewerkt (ungoïng proces trouwens) waardoor ikzelf veel steviger sta. Zeker ben over wat ik kan, wat ik wil en wat ik doe. En omring ik me tegenwoordig met mensen die me steunen, die gelijkgezind zin. Die wel kritisch zijn, maar kritisch ondersteunend in het realiseren van mijn dromen.

Maar ik weet nog wel hoe het was, hoe het me ontmoedigde om te horen waarom alles wat ik wou niet zou kunnen, niet haalbaar was…

Hoe zou het zijn als:

• iemand je verhaal zou aanhoren en je zou aanmoedigen?
• je bevestiging zou krijgen van dat waar je in gelooft?
• je je gesteund zou voelen in dat wat je werkelijk wilt?
• je je serieus genomen voelt?
• je zelfs inzichten/handvatten zou krijgen om dat ook werkelijk te gaan doen, vorm te geven?

Wauw! Hoe zou je je voelen? Hoe zou je energie zijn? Wat zou je volgende stap zijn?
Hoe zou het zijn als we allemaal zouden denken in mogelijkheden? Als we ze zouden creëren?

Hoe zou dat zijn?
Wat zou het voor jou betekenen?

bgreat, sparkle & shine!

Greta Krijgsman.